“Graag zou ik met mijn moeder 11/12 dagen willen reizen door Peru. Wat zouden jullie ons aan kunnen bieden?” Met dit bericht via onze website kwamen wij in contact met dochter Lisanne en moeder Joke. Zij zouden een reis gaan maken naar de Dominicaanse republiek en wilden graag voorafgaand Peru bezoeken. Aves Travels stelde een veelzijdige rondreis voor hen samen. Best een beetje spannend of deze manier van reizen bij hen zou passen, want normaal gesproken regelt Lisanne alles zelf en ze hadden nog nooit een geheel verzorgde reis gemaakt. Onderstaand het prachtige dagboek wat wij van Joke mochten ontvangen; het geeft een goede en eerlijke indruk van een geheel verzorgde individuele reis op maat en leuke weetjes over de cultuur van Peru. En hoe is de verzorgde reis uiteindelijk bevallen?: “We voelden ons volkomen “gepamperd” en hebben onvergetelijke herinneringen”.
Vandaag onze eerste privé-rondleiding door Lima gehad. Rondgewandeld in de oude stad, klooster en museum bezocht. Laten we zeggen dat er best mooie straten/stukjes van de stad zijn, maar dat je ze moet weten te vinden. Maar alles heeft zijn charme.
Ze verkochten in het centrum gevlochten palmbladeren met daaraan een plastic kruisbeeld met Jezus erop aan vastgemaakt (diverse soorten). Deze en door mensen zelf meegebrachte palmplantjes kon men in de kerk laten zegenen. Het is de bedoeling deze mee naar huis te nemen, waardoor je een jaar gezegend zou zijn. Ze werden grif verkocht. Heel leuk om de lokale cultuur en gebruiken te zien.
Ook hebben we in een klooster de catacomben bezocht. En zijn we langs 5000 jaar oude piramides gereden, die nog steeds worden onderzocht en gerestaureerd (als er geld is). Verder een prachtige groene wijk met heel grote oude villa’s ook in Europese stijl (Beierse en Oostenrijkse), waar veel ambassades zitten en waar we een museum bezochten waar je wel 25.000 stukken uit de oudheid kunt bewonderen, ongelooflijk kunstig gemaakt en beschilderd aardewerk uit de graven en gouden en zilveren sieraden/hoofdtooien/ornamenten, ook sieraden van halfedelstenen (o.a. lapis lazuli), een kindermummy in een soort volwassentorso mummy, duizenden jaren oude geweven mantels en een hele zaal vol erotische kunst van keramiek, allemaal goed geconserveerd in het donker van de piramides en door het droge klimaat. Het was echt de moeite waard om dit museum te bezoeken! En het viel aan de buitenkant helemaal niet op dat het een museum was.
Tot slot heerlijk geluncht met onze gids Mariella daar. Op eigen gelegenheid in de namiddag naar de boulevard hoog boven het strand (Waikiki Beach) gelopen en gekeken naar het spectaculaire opstijgen van de vele parapenters van de klif.Vanavond bij een restaurant aan het bicentennial park (aangelegd vanwege 200 jarig bestaan van de staat Peru) gegeten. Dit was echt het meest slechte eten wat we ooit op hebben, maar … de indrukwekkende Paasprocessie, die daarna langs het park liep, was prachtig en deed ons het eten snel vergeten.
Morgenochtend vliegen we 1,5 uur naar Arequipa op 2000 meter.
We hebben het vandaag heerlijk gehad! Na 1,5 uur vliegen werden we weer keurig opgewacht op het vliegveld van Arequipa door onze reisleidster en chauffeur, die ons naar ons prachtige boutique hotel in een koloniaal huis in het centrum brachten. Het hotel is direct achter een groot klooster gelegen en twee straten van het centrale plein met daaraan een prachtige kathedraal. Het is een levendig plein met ook hier weer een processie op de avond vóór Pasen, dit keer liepen er veel brandweerlieden mee.
Arequipa had 4 jaar geleden 700.000 inwoners en nu al 1,3 miljoen. Op het plein wordt ook veel geprotesteerd, muziek gemaakt en door allerlei mensen van alles aan de man gebracht.
Omdat we op eigen houtje Arequipa wilden verkennen, kregen we de benodigde info tijdens de transfer. We moesten om hoogteziekte en spijsvertering problemen te voorkomen vooral goed ontbijten en lunchen en licht avondeten (fruit bv.). Ook stevig wandelen en veel water en coca thee drinken. Dus uitgebreid geluncht (heel lekker, maar het duurde wel even) en 10.000 stappen gezet.
Arequipa op 2000 meter hoogte is “The Gateway to the Andes” en is omgeven door vulkanen met besneeuwde toppen. Zooo prachtig met een strakblauwe lucht! Temperatuur rond de 25°C maar wel af en toe een fris windje. Na de lunch het grote en nog werkende klooster bezocht. Écht de moeite waard! Prachtig Adobe kleuren, nauwe straatjes, toegang tot kloostercellen, trapjes, bloeiende planten en tegen een prachtige lucht. Het leek wel een dorp op zich! Ik dacht tegen een gereduceerde prijs (ouder dan 60) naar binnen te mogen. Helaas: alleen voor Peruanen. Wel begrijpelijk natuurlijk, gezien de levensstandaard. Het is ze van harte gegund.
Nu zo slapen en morgen om 08.30 uur staat ons busje voor en gaan we naar Colca Canyon op meer dan 3000 meter hoogte.
Vanmorgen om 08.30 uur van ons hotel opgehaald door onze privé reisleidster en de chauffeur en van Arequipa 5 uur lang naar en door de Andes gereden naar Colca Canyon. Onderweg diverse keren gestopt om foto’s te maken en coca thee (tegen hoogteziekte) te drinken. Daar heb ik behoorlijk last van. Lisanne amper. Naast speciaal hoogteziektemedicijn had ik vannacht ook een migrainepil nodig. Maar we genieten enorm hier. Wat een prachtig landschap met rondom vulkanen met besneeuwde toppen.
Wij zijn zojuist bij ons prachtige hotel Colca Lodge gearriveerd in het plaatsje Chivay in de Colca Canyon hoog in de Andes. Zulke prachtige landschappen hier gezien. Hoogste punt (was 4910 meter volgens de gids, maar je leest ook wel 4850 meter; in ieder geval hoog genoeg) gepasseerd! Naast lama’s, vicuñas en alpacas (die samen met schapen optrekken) zelfs flamingo’s en een actieve vulkaan gezien. Allemaal even prachtig!
Onze lodge heeft niet alleen wellness, een hangbrug over de Colca rivier naar een eigen alpaca en lamafarm, maar ook hotspring baden, waarin je prachtig over het landschap uitkijkt met daarnaast een bar. Heerlijk warm en rond 18.00 uur konden we van de sterrenhemel genieten. Wat een geweldige reis maken we!
Elke dag denk je: “Kan het nog mooier?” En ja hoor: vandaag weer zo’n geweldige dag! Om 07.00 uur werden we opgehaald door onze reisleidster Emma en onze chauffeur voor een rit door de Colca Valley waar we aan het eind van de vallei condors konden spotten. Wat een indrukwekkend gezicht: diverse volwassen exemplaren, wit met zwart en een witte krans om de hals, met een vleugelwijdte van 3 meter, zweefden over de Colca River! De op sommige plekken laag boven de rivier hangende mist maakte het nog bijzonderder. Ook zagen we 4 jonge condors (alleen bruine veren) op een uitstekende rotspunt zitten en af en toe daar vandaan wegvliegen. Er vlogen ook adelaars en zwaluwen. Zij jagen trouwens niet. Ze eten alleen (ge)dode beesten. Hun grootste vriend is de vos, die hen naar hun maaltijd leidt.
Op de weg ernaar toe en in de dorpjes waren duidelijk de gevolgen van aardbevingen te zien (vanwege de vulkaanuitbarstingen in het gebied). De laatste was op 15 maart geweest. Veel traditioneel gebouwde huisjes (van leem met stokken erin of van lavakeien) waren ingestort en de kerktorens waren met hout gestut en soms gesloten. Daarom worden soms met behulp van de regering nieuwe huisjes van bakstenen gebouwd. Een huis is een groot woord voor een 1-kamer woninkje waarin alles gebeurt, behalve naar de wc gaan, want daarvoor heb je buiten een plee van golfplaten. De huisjes hebben tegenwoordig trouwens ook allemaal golfplaten daken. Traditioneel hadden ze een rieten puntdak, dat elk jaar moest worden vernieuwd.
Overal in de Andes zijn er kleine dorpjes. Vaak staan er maar 3 tot 5 huisjes, en als je geluk hebt een golfplaten kerkje of een schooltje. Dat schoolgebouwtje heeft 1 klaslokaal en een apart deel voor de leraar. Alle leeftijden zitten bij elkaar in dat ene lokaal en de Andes kinderen komen te voet wanneer en hoe laat ze willen. Ze leren alleen lezen en schrijven. De bewoners van de Andes bezitten schapen, lama’s en vicuña’s, die allemaal door elkaar heen grazen en vrij rondlopen. ‘s Avonds gaan ze terug naar de omheining in hun dorp, veilig voor vossen en puma’s. In de Colca Valley zijn het voornamelijk boeren. Veel hoger gelegen terrassen uit de Incatijd worden nu niet meer bewerkt, wel de lagere. Er was een tijd dat er geen sneeuw meer lag op de bergen en er geen water meer kwam naar die terrassen. De irrigatiekanalen uit de Incatijd worden nog steeds gebruikt. Ze verbouwen diverse soorten quinoa, mais, aardappelen, alfalfa etc. Nog wat weetjes over de Andesvrouwen: ze dragen veel wijde rokken en geen ondergoed. Aan hun hoeden kun je zien uit welk dorp of stad ze komen.
Terug in het dorp Chivay, aan het begin van de vallei, bekeken we nog even een lokale overdekte markt en toen ging onze gids terug naar Arequipa en bracht onze Spaanstalige chauffeur ons in 5 uur naar de stad Puno (3810 meter) aan het Titicacameer. Het was een lange, maar prachtige rit. We reden naar 4500 meter en het landschap veranderde voortdurend en werd steeds groener. Dan leek het weer op Nieuw-Zeeland, dan weer op een Western scène, compleet met vervallen houten stationnetje langs een enkel spoors baan met steeds meer overal los grazend rundvee. Ook kwamen we langs 3 andere meren (steeds wat groter) totdat we bij Puno en het Titicacameer aankwamen.
Bij de haven werden we opgehaald met een bootje door de familie van het rieteiland (Amalia en Juan en hun 3 kinderen), waar we 2 nachten verblijven. Het is een geweldig bijzondere en mooi ingerichte accommodatie. Een huisje van twee verdiepingen met veel glas, luie stoelen, 2 toiletten (1 composteer), een douche, ligbedden binnen en buiten, een warmtelamp binnen (alleen voor buiten stond erop, maar zo fijn om ‘s avonds te hebben, want dan daalt de temperatuur sterk) en overal verse bloemen. Ons huisje deint trouwens op en neer als je heen en weer loopt en kraakt ook door de golfslag van langsvarende boten. Ook loopt het wat schuin af naar de badkamer. Bij aankomst laten de kindertjes Andres van 8 (wij dachten 6), Alejandria van 6 (wij dachten 4) en Andy van 1,5 de gasten de accomodatie zien. Zo schattig. Naast ons huisje ligt een eetzaal. Daar werden we verwelkomd met thee en vers fruit. Je moest daarvoor vanuit je huisje het trapje af over 2 planken over het riet en weer de trap omhoog bij de eetzaal met rondom glas en een prachtig uitzicht over het meer en de andere rieteilanden. Daar zagen we eigenaar Juan een ander stel gasten in een rieten boot naar ons eiland brengen, heel bijzonder! Voor avondeten op de ons gewenste tijd kregen we maïssoep en kip of gegrilde forel met groenten en patat. Het smaakte allemaal heerlijk.
Tot onze grote verrassing vonden we bij het slapen gaan 3 warme kruiken in ons bed! Zo welkom, omdat het afkoelt tot maar een paar graden boven 0, als de zon onder is gegaan. Enige nadeel: er lopen hier geregeld spinnetjes rond binnen… Gewoon zover mogelijk onder de dekens en niet aan denken…
Om 08.30 uur ontbijt in de eetzaal: kaas, avocado, gebakken of scrambled eggs, verse ronde platte soort pitabroodjes en diverse soorten fruit, waaronder cactusfruit. Wat een verwennerij door mensen die niet veel hebben!
Vanmorgen nam eigenaar Juan ons mee in een, samen met zijn vader gemaakte, traditionele biezenboot voortbewogen doormiddel van achtjes draaien met een peddel van eucalyptushout. Hij bracht ons naar het biezenveld aan de rand van het meer en trok er een paar stengels uit. Als je de witte onderkant afpelt kun je dit als groente eten. We hebben een paar hapjes genomen. Het lijkt op lente ui, maar is neutraal van smaak. Het biezenveld moet je onderhouden als gras in een tuin. Na het regenseizoen moet je het afsnijden onder water met een lange stok met haaks erop een mes gebonden. De langste stengels worden gebruikt om de lange zijkanten van de boot te construeren, de kortere voor de rest en het ophogen van het rieteiland.Het eiland klinkt voortdurend in en moet daarom elke maand worden opgehoogd met een nieuwe lading biezen. Daarvoor moet hij dagen lang biezen snijden. 1 boot vol kost 4 uur snijden. Hij heeft 5 bootladingen nodig om zijn eiland op te hogen. De hele operatie kost een week. De daken van de huizen moesten elk jaar worden vernieuwd na het regenseizoen. Daarom hebben ze nu golfplatendaken. Ook de constructie van de huizen is anders. Nu rusten ze op palen van eucalyptushout omkleed met biezen, zodat ze langer meegaan, in plaats van gewoon op biezen. Daarvoor moest ook, net als nu, elke maand een nieuw biezendek onder de huizen aangebracht worden, maar dat ging toen veel lastiger. Met mankracht moesten de huisjes worden opgetild om de biezen eronder aan te brengen. Op ieder eiland staat een grote biezen welkomstboog in de vorm van een regenboog. Op ons eiland verbouwt de familie ook o.a. paarse aardappelen, tomaten en bloemen in de biezenlaag.
Er zijn 150 rieteilanden in het Titicacameer. Elk eiland gaat over van ouders op kind. Nu leven ze vooral van toerisme. Moeilijk in COVID tijd, want ze ontvangen geen enkele steun. En als je niet in loondienst bent geweest ook geen AOW of pensioen als je oud bent . Dan moeten de kinderen voor je zorgen. De kinderen gaan naar school van 09.00-13.00 uur, ook op een rieteiland. Deze eigenaar Juan is ook naar de middelbare school geweest. Aan het einde ervan mocht de klas een hele week naar Cusco. Verder is hij niet geweest. Zijn kinderen mogen ook naar de (gratis) middelbare. Vanaf 8 jaar zal hij ze leren zwemmen. De kinderen willen nu nog niet. Het water is maar maximaal 8°C! Het meer is middenin 274 meter diep en grenst ook aan Bolivia. Titi betekent poema en Caca betekent grijs. De Inca’s schijnen deze naam gegeven te hebben, omdat het Titicacameer vanaf een 6000 meter hoge berg in Bolivia lijkt op een poema die een konijn achternagaat (vanaf de zijkant gezien). We zien hier heel veel futen en libelles. De muggen steken hier niet. (Blijkbaar wel in Cusco.).
Na de lunch voeren we met een motorboot langs de eilanden, waarop de één een kerk staat, op de ander een medische post (waar 3x/week een dokter komt) met daarnaast een voetbalveld. Juan bracht ons naar een eiland waar we een stempel in ons paspoort konden laten zetten – leuk want we kregen er geen één toen we door de douane gingen – en vervolgens naar een museum, waar alles van biezen was gemaakt: o.a. watervogels en oude woningen (tipi’s van biezen). Entree was 10 Sol p.p.. Ook voor 10 Sol (€ 2,50) een klein souveniertje gekocht om de lokale bevolking te steunen. Juan vertelde op de terugweg over de verschillende feesten van deze eilandbewoners (Uros). Een huwelijksfeest duurt 3 dagen en dan is het eiland te klein voor alle gasten. Dan worden verschillende drijvende eilanden gewoon aan elkaar gebonden! Hij vertelde ook dat mensen vroeger hun huis op een biezen boot bouwden. Er waren toen nog geen rieteilanden. Bij gevaar voeren ze hun boot tussen de biezen om zich te verstoppen. Nu gaan hij en andere families ook wel eens een nacht met hun boot in de biezenvelden om te genieten van de rust, daar te slapen en eendeneieren te zoeken. Ze laten altijd de helft van de eieren in het nest liggen en testen van te voren of er een jong eendje in zit. Dan blijft het ei namelijk op het water drijven.
Nog één nachtje slapen op dit rieteiland Amalia en dan met de bus naar Cusco: een rit van 10 uur. We worden morgen om 06.15 uur met de boot weer naar Puno en vervolgens met een taxi naar het busstation gebracht.
Om 06.25 uur opgestaan en om 06.45 uur werden we door Juan met de boot naar Puno gebracht. Amalia nam met een dikke knuffel met Andy, de jongste, afscheid van ons. Het is een hartverwarmende familie!
In Puno bracht een taxibusje ons naar het busstation en checkten we in voor onze luxe bus naar Cusco. Het ging allemaal flitsend. De bus was heel comfortabel en maar voor de helft vol. We kregen gelijk een snackpakketje met ook water en een pakje sap van de reisleider. Onderweg hadden we 5 stops: 1) Pukara (3860 meter), een museum met 2 Inca mummies), 2) La Raya (4335 meter) uitzichtpunt bij een gletsjer, 3) lunch in Sicuani onder begeleiding van live panfluit bandje, dat onder andere Hey Jude van De Beatles speelde (klonk best goed), 4) Raqchi (3175 meter), ruïne van een Inca tempel (Wiracocha’s Temple), 5) Andahuayllas (3093 meter) met de over de top gedecoreerde San Pedro’s kerk (met beschilderde muren (door de Jezuïeten) en daaroverheen geplaatste schilderijen en gouden en zilveren ornamenten (door de Dominicanen). Het was een heel mooie rit door een steeds veranderd landschap.
Bij aankomst in Cusco stond ons taxibusje met begeleider alweer klaar. De chauffeur was niet zo best (inhalen voor de bochten) en ze wisten niet precies onze lodge te vinden. In plaats van bijna in totaal 11 uur duurde de rit daardoor bijna 13 uur! Onze authentieke overnachtingsplek met in totaal maar 5 kamers en prima maaltijden en gastvrije jonge eigenaren maakte alles goed. De Lodge heeft ook 4 lieve honden, waaronder een Berner Sennenpup. En wat hebben we heerlijk geslapen op het geluid van het naastliggende riviertje.
Vandaag is de 2e week van onze vakantie in Peru begonnen. We verblijven nu in een lodge in de bergen boven Cusco. We hebben vanmorgen samen 12 km gehiked in de Heilige Vallei. Van De Lodge naar beneden naar het dorpje Lamay. Daar de rivier overgestoken en via het gehucht Sacllo (wel met een mooi voetbalveld) naar het grotere dorp Calca (10 km). Daar een taxi teruggenomen naar Lamay en daar geluncht in een onverwacht hip restaurantje met binnentuin, met jonge mensen werkend achter hun laptop en Bob Marley muziek. Daarna terug de berg opgewandeld naar onze lodge. Onze route vanmorgen was voornamelijk vlak en voerde langs de velden langs de rivier. We zagen de mannen maïs oogsten met kapmessen en de vrouwen de maïskolven eraf halen. Het was een mooie tocht. De huizen in het gebied zijn hier beter en er staan hier en daar ook echt mooie huizen. Ook worden er groenten in plastic tunnelkassen verbouwd. En hoe traditioneel en arm de mensen hier ook zijn; ze hebben wel allemaal een mobiele telefoon (kost $ 50 en men kan er alleen mee bellen). En er spreken meer jong volwassenen engels. De mensen zijn erg vriendelijk.
Vanavond hebben we buiten onder de overkapping gegeten met door de boys zelf gebakken pizza’s. De lodge is van 2 broers en 3 vrienden, allemaal super relaxte en aardige gasten van welgestelde ouders, die Business hebben gestudeerd en ook veel reizen. Één van de broers is bezig om een Portugees paspoort te regelen. Dat kan omdat zijn familie blijkbaar van Joods Portugese afkomst is en tegen een fikse betaling. Morgen op naar Machu Picchu!
Vanmorgen werden we om 08.45 uur, na een prima ontbijt met cruesli met vers fruit en yoghurt en platte broodjes, warm gehouden onder de vleugels van een stoffen kip, opgehaald om richting het dorp Aguas Calientes, een dorpje bij Machu Picchu te gaan. De treinreis van bijna 2 uur ging van Ollantaytambo in het lage bergland naar Aguas Calientes (ofwel Machu Picchu dorp) langs de Inca trail en naar een jungle klimaatzone met muskieten. Het dorp is trouwens echt het Benidorm van de Andes: super toeristisch! Van daar nog 20 minuten met een bus omhoog. Daar wachtte onze privé-gids Javier en klommen we naar een punt boven Machu Picchu, vanwaar je een prachtig uitzicht had op deze oude Inca stad, gelegen op een plateau aan de rand van een krater. Rondom de stad liggen de ‘bergen’, onderdeel van de oude kraterrand.
Machu Picchu is 1 van de 7 moderne wereldwonderen. Javier vertelde ons 2 uur lang veel over de geschiedenis van dit wereld erfgoed en we hebben uitgebreid foto’s genomen. Morgen gaan we al weer vroeg met de bus omhoog om op eigen gelegenheid Machu Picchu mountain op te lopen. We starten om 08.00 uur met de hike, die in 3,5 tot 4 uur te doen moet zijn. Onze trein terug vertrekt om 15.20 uur en daarvoor moeten we nog de busrit naar Aguas Calientes afleggen.
Opnieuw een prachtige dag gehad vandaag! We waren vroeg met de bus bij Machu Picchu Village of Aguas Calientes (2040 meter) aangekomen (07.40 uur), om zolang het nog koel en niet zo druk was Machu Picchu Mountain te beklimmen. Machu Picchu zelf ligt op 2430 meter en de top van Machu Picchu Mountain op 3082 meter. Lisanne heeft in 2,5 uur naar de top van de berg en terug gelopen. Heel knap gedaan! Ik ben tot halverwege gekomen, maar dat was al de moeite waard. En gelukkig kon in een wandelstok van het hotel lenen. Dat maakte klimmen en dalen een stuk gemakkelijker.
Machu Picchu betekent trouwens “oude berg” in Quechua, en het werd gebouwd als een vestingstad voor de aristocratie van Cusco, de hoofdstad van het Incarijk. Deze stad werd pas in de XX eeuw ontdekt, 400 jaar na zijn ondergang. Omdat ze onzichtbaar is voor iedereen die haar locatie niet kent, bleef ze intact, zelfs toen de Spaanse veroveraars het land veroverden.
Na onze hike in het dorp beneden geluncht, onze bagage in het hotel opgehaald en toen weer ruim 2 uur met de trein terug naar Ollantaytambo, waar ons busje al klaar stond om ons terug naar Cusco te brengen. Het was een ruim 2 uur durende rit over een slechte weg met veel chaotisch verkeer. Om 19.30 uur arriveerden we bij ons Tariq Hotel Boutique. We waren moe, dus gauw in de buurt gaan eten. Een Canadees stel naast ons bestelde een smakelijke (?) marmot! Dit hotel zouden we trouwens nooit meer kiezen. Rondom muziek van restaurants en bars tot in de late uurtjes. Dat wordt dus 2 nachten een slaappil.
Omdat we geen trek hadden in nog een slapeloze nacht, had ik midden in de nacht naar onze contactpersoon ter plekke Keyla geappt of zij voor 10 uur ‘s morgens (check out time) een ander hotel in een rustigere buurt kon vinden voor ons. Dat kon ze gelukkig! Ze appte rond 7 uur dat ze onze check oud tijd verlengd had tot 10.30 uur en dat dan de chauffeur klaar stond om ons 2 andere hotels te laten zien, waaruit we een keuze konden maken. Wat een goede service! De eerste optie was gelijk prima. We verblijven nu in hotel Abittare. Een prachtig oud koloniaal huis met 3 binnentuinen tegenover de Santo Domingo kerk. Helemaal in het centrum maar een oase van rust.
Na het inchecken hebben we even in de kerk gekeken. Daar werd een mis gehouden en zong een kinderkoor. Daarna ging de priester rond met wijwater. We zijn de rest van de morgen wat verder van het centrum gaan wandelen. Was niet veel bijzonders te zien: veel chaotisch verkeer, opgebroken en vieze straten. Toen maar weer terug naar het centrum. Ergens bij een cafeetje van een hostel wat gedronken. Op de binnenplaats alleen maar jonge Nederlandse rugzaktoeristen. Wel leuk om te horen hoe ze per mobiel hun reiservaringen met het thuisfront deelden.
Daarna op zoek naar een lunchadresje. De lunch in een erg goed tapas restaurant was erg goed; onder andere de heerlijkste gemarineerde olijven gegeten! Daarna een tijdje gerelaxt in de binnentuin van ons hotel en ‘s avonds gegeten in een heel goed klein Italiaans restaurantje. Om 21.00 uur gaan slapen, want we moeten morgen al om 04.30 uur op. Lisanne heeft me overgehaald om mee te gaan voor een hike bij de Palcojo Mountain….
Vandaag moesten wij dus hééél vroeg opstaan. We werden om 05.00 uur opgehaald (het was toen nog donker) om in 3,5 uur vanaf Cusco te rijden naar Palccoyo Mountain (berg met allerlei kleuren strepen). We kregen een ontbijtpakketje mee. De reden dat we naar de verderaf gelegen Palccoyo Rainbow Mountain gingen in plaats van naar de een uur dichterbij gelegen Rainbow Mountain, was, omdat daar blijkbaar 2 dorpen strijden over de toegangsrechten, en daardoor de route ernaar toe gesloten is. Onderweg bij een restaurantje de eerste plasstop en gelegenheid om wat te drinken. Bij het startpunt van de hike de tweede, waarbij ik finaal en onverwacht onderuitging (duizeling door de hoogte). Heel rare gewaarwording. Nadat ik het stof van mijn kleding had afgeklopt begonnen we aan onze wandeling op max 5000 meter hoogte. De route was voor het grootste gedeelte vrij plat, had een stijgingspercentage van maar 200 meter en was verbazingwekkend goed te doen!
De kleurrijke bergen zijn buitenaards mooi!!! Ze zijn pas 10 jaar geleden ontdekt omdat ze toen niet langer door sneeuw waren bedekt (klimaatverandering). Ze zijn zo kleurrijk door de lagen koper, ijzer en aluminium en omringd door bergen, die nog door sneeuw zijn bedekt. De hoogste berg is 6650 meter! Het laatste stukje was wat steiler en we hadden geen stokken mee, maar met ondersteuning van Boris, onze gids, kwam ik weer veilig beneden.
Toen weer 3 uur terug naar Cuzco met halverwege een lunchstop. Boris en onze ervaren chauffeur Cezar zijn “best buddies” en namen elkaar geregeld op de hak. Prima gezelschap dus. Tijdens de lunch vertelde Cezar ons een heel verhaal in het Spaans (wat we toch redelijk konden begrijpen) en liet ons wat familiefoto’s zien. Je voelde je gelijk heel vertrouwd met hen.
Om 16.30 uur waren we weer terug en gingen ‘s avonds vroeg eten. Om 21.00 uur gingen mijn “luikjes” dicht, maar het was weer een geweldige dag!
Onze laatste dag in Cusco bracht Cesar ons naar 4 verschillende uitzichtpunten boven de stad en naar een gratis klein alpaca, llama en vicuña dierentuintje met winkel, waarmee je de lokale mensen kon steunen. Echt prachtige producten. Vanaf de laatste stop, bij het witte Christusbeeld, zijn we naar beneden gewandeld naar het centrum van de stad en daar hebben we geluncht. Daarna terug naar ons hotel, waar we een paar uur later werden opgehaald door Cesar en Boris om naar het vliegveld te gaan.
Boris hielp ons bij het inchecken en bracht ons helemaal naar de paspoortcontrole. Tot het laatst toe werden we volledig gepamperd. Super geregeld dus.
Op naar Lima en morgen door naar de Dominicaanse Republiek!-
